A Telecaster.
Be a vocalist and a lead guitarist.
Appalling - to know that there were people who were victims of birthright. I have always (repeat till fade) been fascinated with history. Months ago, I was able to see a documentary about the Romanovs. And just three days ago, I was able to read an article about them.
Almost a century had passed yet they are still controversial. Yurovsky the traitor I may say, read a letter to the royal family - that they had to be executed. Nicholas' last word was "what" cause he couldn't understand what Yurovsky had said. Then and there, he was shot dead with his only son Alexei, a hemophiliac. Each soldier had a certain target. The daughters had only survived the bullets because they were wearing diamond corsets. It was then when the soldiers stripped off their clothes that they found hidden jewels. See, that only a proves diamonds are a girl's best friend. Kidding aside, though their life was spared for a short while from the bullets, they were killed by the Russian soldiers with their bayonets.
Alright I can't exactly tell the story. That's what I understood of the documentary and article.
The reason why they had to be executed was still stupid for me. Very, very stupid.
November 19, 2009
Victims of Birthright
this was scribbled at 2:54 PM | |
August 22, 2008
lagot
this was scribbled at 5:20 PM | |
nakalimutan ko ang password ko sa blogspot ko. damn.
time to make a new one. pff.
school activities and chemistry is killing me softly. 
June 29, 2008
me and me
this was scribbled at 12:54 PM | |
More or less three months had passed. Things are falling into place yet they seem deranged.
As I get older, the more I question my sense of judgement and the more I don't trust myself. Maybe at this point of my life, I don't know where to go. I've always known what to do next, but this time, it's whole lotta different.
As I get older, the more I question my sense of judgement and the more I don't trust myself. Maybe at this point of my life, I don't know where to go. I've always known what to do next, but this time, it's whole lotta different.
May 30, 2008
miss
this was scribbled at 2:04 PM | |
kunyare may ka-relasyon ka (kunyare bf) tas nag break kayo.
Well hindi un yung nakakalungkot!
Ang nakakalungkot ay napapalayo na sayo ang loob/napapalayo ang loob mo sa mga taong napalapit sa'yo. Mas madalas ang mga taong iyon ang hinahanap-hanap mo. Mas masaya na lagi mo silang makikita.
(i miss everyone)
Well hindi un yung nakakalungkot!
Ang nakakalungkot ay napapalayo na sayo ang loob/napapalayo ang loob mo sa mga taong napalapit sa'yo. Mas madalas ang mga taong iyon ang hinahanap-hanap mo. Mas masaya na lagi mo silang makikita.
(i miss everyone)
April 11, 2008
hiatus about to end
this was scribbled at 2:33 PM | |
I wonder why o why. Kung bakit ang mga tao ay nagpapaka-plastik. I mean, come on. Kung galit ka, galit. Then the nerve na tanungin ako kung galit ako. Sabi ko hindi kasi wala naman talaga akong makitang magandang dahilan para magalit. Tas ngayon malalaman ko, tinitira mo ako patalikod. :) Pero nung nalaman ko iyon, wala lang akong paki.
Eto nanaman ako. Invulnerable than ever.
Sa paglipas ng panahon, nag-iba na ako. Minsan di ko na rin kilala sarili ko. Nagugulat ako na eto na pala ako ngayon. Lalong bumait. Tatadyakan ko nagsabi ng hindi! :)) Joke lang.
Minsan pag gising mo, parang nag-iba na. Mas gumanda na ang paligid. Oi walang halong ka-bitteran yan. Lumilipas ang panahon, matanda na pala ako. Kailangan ko nang ayusin ang mga bagay bago mahuli ang lahat.
Ayoko sa lahat makasakit ng ibang tao. Lalo na kung di o masuklian ang pag-ibig nia. Yung kaibigan ko, yun mahal daw ako. Sorry pero di ko kaya magmahal ng iba. Meron lang ako ngayon ang para sa sarili ko. Mamahalin ko muna ng labis sarili ko bago iba.
Eto nanaman ako. Invulnerable than ever.
Sa paglipas ng panahon, nag-iba na ako. Minsan di ko na rin kilala sarili ko. Nagugulat ako na eto na pala ako ngayon. Lalong bumait. Tatadyakan ko nagsabi ng hindi! :)) Joke lang.
Minsan pag gising mo, parang nag-iba na. Mas gumanda na ang paligid. Oi walang halong ka-bitteran yan. Lumilipas ang panahon, matanda na pala ako. Kailangan ko nang ayusin ang mga bagay bago mahuli ang lahat.
Ayoko sa lahat makasakit ng ibang tao. Lalo na kung di o masuklian ang pag-ibig nia. Yung kaibigan ko, yun mahal daw ako. Sorry pero di ko kaya magmahal ng iba. Meron lang ako ngayon ang para sa sarili ko. Mamahalin ko muna ng labis sarili ko bago iba.
Labels: random
March 21, 2008
Ako ay Broken ng 2 Araw
this was scribbled at 6:48 PM | |
Nagdaan na ang 2 buwan, ganun pa rin ang itsura ko ngunit kung ano ang mayroon ako dati, eh nabawasan na ngayon, o baka nadagdagan. Aking inihahayag na ako'y wala nang BF. Hehehe. Nakipag break siya saakin ng 4th of March. 3 o 4 di ko tanda. Masaya naman ako sa buhay ko ngayon. Imagine, wala pang 2 weeks, may gf na siya agad. Di ako magpapaka bitter.
Pero, 2 araw ako naging broken. Naisip kong mag-yosi, o mag self mutilation upang masabi na it hurts so good. Ngunit napagtanto ko na, he's not worth a stick of yosi, nor 1 scratch. Nobody is worth para gawin ko yun. :)
Andito ako ngayon sa comshop kasama ang 2 kong kabanda. Ewan ko, pag tumatanda ka ata, natututo ka magbulakbol. :))
Hindi ko maihayag kung ano ang gusto kong sabihin dahil na-miss ko ang pag blog. Kung di lang talaga nasira ang PC, araw araw ako magbo-blog.
Oo nga pala, Good Friday ngayon, parang hindi semana santa eh. Na miss ko na talga ang blogging world..
Try ko na mag blog ulit pag nakakapag internet. Eto, kinakarir ko na lang ang pagkanta at pag gitara. :) NAg aaral na ako ng sweeping. Hay buhay.
Pero, 2 araw ako naging broken. Naisip kong mag-yosi, o mag self mutilation upang masabi na it hurts so good. Ngunit napagtanto ko na, he's not worth a stick of yosi, nor 1 scratch. Nobody is worth para gawin ko yun. :)
Andito ako ngayon sa comshop kasama ang 2 kong kabanda. Ewan ko, pag tumatanda ka ata, natututo ka magbulakbol. :))
Hindi ko maihayag kung ano ang gusto kong sabihin dahil na-miss ko ang pag blog. Kung di lang talaga nasira ang PC, araw araw ako magbo-blog.
Oo nga pala, Good Friday ngayon, parang hindi semana santa eh. Na miss ko na talga ang blogging world..
Try ko na mag blog ulit pag nakakapag internet. Eto, kinakarir ko na lang ang pagkanta at pag gitara. :) NAg aaral na ako ng sweeping. Hay buhay.
Labels: random
January 9, 2008
eto na
this was scribbled at 11:32 AM | |
Oh mahiwagang oatmeal. Ilang buwan ka nang pinapakain saakin ng nanay ko. Lagi na lang iyan ang brunch ko. Ang gising ko kasi lagi ay 10 AM. Tas habang nasa harap ng pc, yan na ang kakainin ko. Tipid mode kasi ang nanay ko ngayon, Tutal 2 lang naman kaming naiiwan dito sa bahay araw araw. Napaka baba na kasi ng palit ng dolyar. Yun ang nakakainis. Kahit anong ayaw ko nang kumain ng oatmeal, napapa OO na lang ako kay mama pag tinatanong niya kung gusto ko kumain. Dun kami click - sa oatmeal. Pero ok naman siguro epekto nito sa katawan ko. Haha.
Ako ay nanalo! Paalam nursing! Belat! Iiwanan na kita. Hindi ko pa naman alam ang ipapalit na course. Clinical psych o IT. Kaya nga kagabi ay kinulit ko si Ate Ame sa YM. Sa PUP na lang ako mag-aaral. Hahaha. Ayoko kasi ng puro thesis kaya parang aayaw ako sa psych. Nung 4th year ako, tamad talaga ako sa research paper. Yun ang pinaka ayaw ko. Ang grade ko dati nung 4th year eh 86 - 90- 87 - 83. Tinamad na talaga ako nung 4th quarter namin. Kaya ngayon, ang ginagawa ko ay review - sa MATH. Dahil hindi talaga ako biniyayaan ng utak dito. Hindi talaga. Oo, baka IT na nga lang. Basta bahala na.
Sana ay bigyan ako ng Diyos ng wisdom para dito. Kasi pagpatak ko ng 18 maaari akong ipasok ng pinsan ko sa Emirates bilang flight attendant. Flight attendant kasi siya doon, sa mga VIP. Baka ako economy lang. Pero ayos na yun. Hehehe. Maaari ko siyang gawin ng ilang taon. Sana doon ay suportahan ako ni Tim. Kagabi kasi, kahit ano daw course ko sususportahan niya ako. Pero sa pagiging flight attendant, ewan daw niya. Haay.
Oh mahiwagang oatmeal. Ilang buwan ka nang pinapakain saakin ng nanay ko. Lagi na lang iyan ang brunch ko. Ang gising ko kasi lagi ay 10 AM. Tas habang nasa harap ng pc, yan na ang kakainin ko. Tipid mode kasi ang nanay ko ngayon, Tutal 2 lang naman kaming naiiwan dito sa bahay araw araw. Napaka baba na kasi ng palit ng dolyar. Yun ang nakakainis. Kahit anong ayaw ko nang kumain ng oatmeal, napapa OO na lang ako kay mama pag tinatanong niya kung gusto ko kumain. Dun kami click - sa oatmeal. Pero ok naman siguro epekto nito sa katawan ko. Haha.Ako ay nanalo! Paalam nursing! Belat! Iiwanan na kita. Hindi ko pa naman alam ang ipapalit na course. Clinical psych o IT. Kaya nga kagabi ay kinulit ko si Ate Ame sa YM. Sa PUP na lang ako mag-aaral. Hahaha. Ayoko kasi ng puro thesis kaya parang aayaw ako sa psych. Nung 4th year ako, tamad talaga ako sa research paper. Yun ang pinaka ayaw ko. Ang grade ko dati nung 4th year eh 86 - 90- 87 - 83. Tinamad na talaga ako nung 4th quarter namin. Kaya ngayon, ang ginagawa ko ay review - sa MATH. Dahil hindi talaga ako biniyayaan ng utak dito. Hindi talaga. Oo, baka IT na nga lang. Basta bahala na.
Sana ay bigyan ako ng Diyos ng wisdom para dito. Kasi pagpatak ko ng 18 maaari akong ipasok ng pinsan ko sa Emirates bilang flight attendant. Flight attendant kasi siya doon, sa mga VIP. Baka ako economy lang. Pero ayos na yun. Hehehe. Maaari ko siyang gawin ng ilang taon. Sana doon ay suportahan ako ni Tim. Kagabi kasi, kahit ano daw course ko sususportahan niya ako. Pero sa pagiging flight attendant, ewan daw niya. Haay.