Hindi ko maipaliwanag kung ano ang talagang nararamdaman ko ngayon. Natapos ko na kasi basahin ang By the River Piedra I Sat Down and Wept. Mejo nakuha ng atensyon itong si Tim dahil mas nagbabasa pa ako ng libro kesa kausapin siya. Nang matapos kong mabasa iyon, marami akong aral na natutunan. Parang nag iba ang pananaw ko sa ilang mga bagay. The book really moved me. Period.
Bad news.
Malamang na lumipat sila Tim sa Tagaytay. Umiyak siya. Sabi niya saakin sa YM. Mejpo malapit naman. Siguro hindi ako nagpapa-apekto dahil ayoko malungkot. Oo nalulungkot talaga ako. Pero kailangan maging matibay. Hold on *dito papasok ung lecheng kanta ng Shamrock na hooold on, baby hold oon.*
rosei salvador: malapit nmn kahit papano tagaytay
tim: malayo parin bhie
rosei salvador: di yan
tim: yoko nah talaga
tim:
rosei salvador: naiyak ka pa?db iyak mo tulo lng ng luha??
tim: maraming tulo panu bah naman kasi nauulit nanaman yung nangyari sa baguio eh
tim: bumait naman nah akoh
tim: anu pah bah
rosei salvador: d pa naman sure db?
tim: ganun eh bkit lam nah nilang sa boundary ng santa rosa malapit sa bahay ni sharon
tim: eklat nilang di sure eh gustoh nila gulatan parang ginawa nila dati
Kung tutuusin, malapit pa yun kumpara sa iba. Eh ikaw kaya dito sa lugar ko. Baka sakaling maintindihan mo. Pero sana, sana, sana walang katapusang sana eh di matuloy ang paglipat nila. Pero kung matuloy sige. I'll look on the bright side. Distance won't change anything. Kaya yan.