About Me

  • The protagonist of my own story, the heroine, yea whatever. Feel free to read my thoughts. Till here, twidle dee, twidle da!



    My name is DENG. 16 years on Earth who sometimes think i'm already an adult. Contemplating is a hobby. A guitar girl. A frustrated vocalist. i am the best i ever had! twidle dee twidle da i have nothing more to say. :)

    friendster
    myspace
    ym, tagged: dengass_12@yahoo.com
    multiply

i want, i want!


  • A Telecaster.
    No more cheaters.
    Perfect voice
    one successful gig
    Be a vocalist and a lead guitarist.

Tagboard

Archives

Blogroll

♥

Template

being simple as it should be


this beats.
sometimes you gotta make it loooud
sometimes sing on stage.

August 31, 2007

ilaw

this was scribbled at 5:34 AM | |
Ano nga ba ang ilaw o bumbilya?

Di ba'y ito'y nagbibigay ng liwanag? ng pag-asa? ng pagkakaisa? Ngunit paano na kung ang ilaw o bumbilya na ito ay naging mitsa ng pag-aaway? Napakababaw hindi ba?

Naka-pajama pa ako ngayon. Nakakatawa isipin na dahil sa ilaw na yun ay "lumayas" ang kuya ko. Napaka-bobo niyang tao upang makipag-away sa isang 16 anyos na dalagita. Di ko maipaliwanag kung anong saya ang nadarama ko na wala na siya.

Buong buhay ko, wala akong ginawa kundi umunawa at tumanggap ng sakit ng katawan sa kanya. Hindi naman kasi ako makalaban. 14 na taon ang tanda niya saakin. Ayokong maging isang stirya ito ng child abuse, kasi hindi naman talaga.

Masyado lang polluted ang utak niya ng mga makamundong bagay. Hindi siya marunong umapak sa lupa. Isa siyang troublemaker, isang problem child at napaka-sinungaling. Napaka sama ba ng imahe na naibibigay ko sa kanya? Yun kasi ang totoo.

Kagabi kasi ay kinuha niya ang ilaw sa kwarto namin. Eh maaga nagigising ang kapatid kong isa, dahil ala sais ay sinunsundo na siya ng kanyang service. Inaalala ko lang ang kapatid ko.

Nakakahanap ako ng saya pag sinasagot ko siya. Nagkaka-adrenaline rush ako. Bakit? Dahil
naipagtatanggol ko ang sarili ko. Ito ang nangyari kanginang umaga:

Ako: *Nakahiga sa kama* Kuya, PAKI balik yung ilaw.
DEMONYONG KAPATID: Eh bakit! Dito naman talaga ito ah.
Ako: Ang ayos ng sinabi ko ah!
DEMONYONG KAPATID: blah.. blah.. blah.. blah.. (Ayoko nang sabihin mga sinabi niya)

At nagtuluy-tuloy ang sagutan..

*Bigalang sumugod ang demonyo, napabangon naman ako*

Ako: *Sumisigaw na* Ano sasaktan mo ako?! Ha?! Di ba sabi ni Papa wag mo ako sasaktan?!

Iyon, malapit na talaga akong masuntok. Buti nasipa ko siya at napalayo siya. Malaki po siyang tao. 6 footer at malaki ang katawan. Ang umaga ko ay puno ng AKSYON at drama. Pati din comedy.

Trivia: Pinsan ni Papa si Rene Requiestas. Yung dating comedian. Pamangkin kasi ni Lola. Sssh! Wag kayo maingay! Ang magbabasa lang nito ang makakaalam! Hindi sa kinakahiya ko ang tito ko.. Lahi ata kaming artistahin. Mother and father side. Models ang mga pinsan ko. Napapanood niyo sila lagi sa mga commercial.

Nung bandang huli, "lumayas" na siya. Tinanong ko sa Diyos kung ano pa ba ang kailangan kong gawin bukod sa pagdarasal para tumino na siya. Na kulang pa ba ang pagdasal ko?

Masaya ako na naipagtanggol ko ang sarili ko. Napagtanto ko na ang bumangga saakin ay gigiba. Bihira lang akong maging bayolente. Maging katulad kanina. Kasi kung mabait saakin ay mabait din ako. Siya pa itong nagmamalaki. Bobo siya. Dinadaan pa niya sa tanda at laki. Akala naman niya di ko siya matatapatan. Di ko lang napigilan sarili ko.

Alam ko, sa takdang panahon, na kapag tinalikuran siya ng mundo, tatakbo din siya sa pamilya niya. At sa oras na iyon, nakatapak na ang mga paa niya sa lupa.

August 29, 2007

Paningin

this was scribbled at 3:57 PM | |
Nung isang gabi, pagkabukas ko ng TV upang magpa-antok, naabutan ko ang documentary ni i-Witness. Tungkol sa mga batang bulag. Ayoko na sana manood pa ng palabas sa TV dahil nagbabad na ako sa pc. Mahirap nang lumabo lalo mata ko.

Eh iyun, napansin ko naiyak na ako. Di dahil sa awa. Kundi dahil sa pagkabilib sa mga batang yun. Saludo ako sa kanila, dahil di nagiging hadlang ang pagkawala ng paningin sa pamumuhay nila ng maayos. Mag-aaral na nga sila sa isang regular school eh. Natuwa talaga ako.

Buti pa sila, na-a-appreciate ang mundo kahit di nakakakita. Eh ang mga nakakakita, mas pinipili aang tignan ang kapangitan sa isang bagay.

Labels:

August 25, 2007

Pretty me

this was scribbled at 1:40 AM | |
Minsan, di ko mapigilang ma-insecure sa iba. Sa ganda kong ito (ehem, pabayaan niyo na!), nagkaka-INFERIORITY COMPLEX pa ako. Hahaha. Kaya minsan ayoko na lang mag-browse ng friends sa friendster. Syempre, maiinggit ka sa kagandahan nila.

Pero bakit? maganda naman ako ah. May utak, may nag-iisang talent at maunawain. San ka pa diba? Mamaya, mawawala din ito. Siguro ay di lang ako makapag-post ng picture dahil sira pa ang cp ko. Kasi naman noh, napaka-ancient na ng mga pictures ko sa friendster. NAg-iba na nga itsura ko eh. Anywho, mahal ko ang sarili ko. Tanggap ko na rin kung ano ako, at kung anong meron ako. Hindi ko tanggap kung hanggang saan lang ako dahil walang limitasyon ang kaya ko. Alam ko yun. Tamad lang kasi ako. LOL

Sabi nga ni Eleanor Roosevelt (eto nanaman ako sa mga quotable quotes ko):
"No one can make you feel inferior without your consent."

Saka ang aking motto na:
"I was the best I ever had." Totoo naman eh!

Dumarating lang siguro ang oras na down ako. Naniniwala akong may taong PANGET. Yung masama na ang ugali, masama pa ang mukha. Yun yun eh. Hahaha.

Sampung minuto bago mag alas dos ng madaling araw. Ako ay isang nocturnal human being. May ganun ba? haha. Mamaya ay sleeping beauty nanaman ako at giggising ng 12 PM.

Isang pop-up question: Bakit napapapikit ng mata kapag nakayakap??
wala lang. XD

Labels: ,

August 22, 2007

Regard age as a gift??

this was scribbled at 1:32 PM | |
Dati pa, sinasabi ko sa mga kaibigan kong nagbu-bertday na regard age as a gift. Ngunit mula nung bertday ko nung August 20, parang nag-iba na ang lahat. As in nag-iba. Ganun ba pag natanda na?

kinagabihan ng birthday ko, napasok ang sa kahihiyan at gulo ng kuya ko. Tas pag gising ko ng umaga, parang iba na ang lahat. Hindi ko alaaam bakit ganito. Ngayon lang ako nakaramdam ng ganito na di ko naman maipaliwanag!

Heto ako, nakapa ng kanta. Just Like a Pill ni Pink. Bago naming pondo. Well, hehe ako pa lang naman nakaisip samin na itutugtog na ito next week. Di ko pa sila natatanong. May pagka-bossy din kasi ako pagdating sa banda lalo na sa tutugtugin kaya naiintindihan ko kung naiinis sila sa kagagahan ko minsan.

Eto na lang naman ang meron akong maipagmamalaki ko. Kagabi nga nahirapan ako matulog kasi iniisip ko kung ano susuotin ko sa battle namin. Eh wala pa naman kaming mahanap sa ngayon na battle na magaganap. Ganun ako ka-O.A. at ka-excited pagdating sa banda.

Nung huli naming battle, kinabukasan nun nakipag-hiwalay na si EX. Di na nga kami naka-kuha ng place, nawalan pa ako ng BF. Malas, malas.

Naranasan mo na ba na gusto mo nang layuan yung tao kaso naduduwag kang sabihin na baka magsisi ka sa huli? Parehas na siguro kami ng nararamdaman ni EX ngayon. O baka ako lang. Kasi yung ugali niya nung iniwan niya ako, ganun padin. At yung ugali ko nang iniwan niya ako ganun padin. Hopeless na ba? Tingin ko hindi. Kasi, makakahanap din kami ng middle ground ni EX. Minsan gusto ko na siyang layuan, minsan ayaw. Nalilito parin talaga ako. Ngunit nagpapasalamat na iniwan niya ako kasi madami akong natutunan.

Ang ayoko eh nakaka-pressure. Ayko ng relasyon na may ganun. Syempre nga, di ba dapat masaya ka at alang problema pag kasama siya. Kaso nappe-pressure ako na dapat magpunta ako sa kanila every week. Eh anung idadahilan ko kay Inay? Di ko naman pwedeng sabihin na kina EX ako pupunta kasi eto lang sasabihin nun:

"Akala ko kinalimutan mo na yun? Saka hiniwalayan ka na nun di ba?"

Aww. Ansakit ng ganun. Nakaka-pressure gumawa ng excuse para makalabas ng bahay. Natumbok ko din! Baka nga hopeless na. Pwera na lang kung magbabago kaming dalawa para sa sarili namin. Pangalawa lang para sa relasyon.

Oist, 16 na ako. Kaiht papano may masasabi na din ako. Saka, pinangako ko sa sarili ko na pagkatapos niya, kung maging kami ulit o hindi na, wala na munang boys. Aral.

Hmm. napagtanto ko na ang pangako ko sa iba, tinutupad ko, pero sa sarili ko hinde. Baliw na ako. :'(

Labels: , ,

August 21, 2007

Bitter

this was scribbled at 12:55 AM | |
bg music: All i Want For Christmas Is You by Mariah Carey
current feeling: happy

Malayo pa ang pasko pero eto na pinakikinggan ko. Ewan ko ba. Kanina ay birthday ko. August 20. Kaya belated saakin.

Masaya-saya ako kasi 1. 16 na ako. 2. Nakasama ko si EX sa aking bday.

Alam mo, di ko lang mapigilan sarili kong kiligin sa kanya. Imaginin mo, kinikilig pa ang beauty ko sa gagong yun! Syempre, kahit ala siang regalo masaya ako. Di ko alam kung hanggang kailan ako madadala sa "pagmahal" sa kanya. Di ko padin maiwanan. Kasi nga parang mala-Ella Enchanted ito. Basta, refer to my previous post.

Di ko siya iiwan. Mdami na ang nagsasabi na gawin ko, pero ba't di ko magawa. Mas lalo ko pa siyang minahal. Oo, totoo yun. Kaya ikaw na gago ka, ayusin mo na ang buhay mo dahil lagi kitang pinagdadasal na magbago na. Kung mahal mo ako at gusto mo pang maging tayo, patnayan mo gago ka. Pasensya na sa puro mura.

Bakit ako masaya? Wala lang. MAy problema pa ako dahil sa kuya ko. Gago din kasi. Nakataya ang pangalan ko dun. Galing. Kakatung-tong ko lang ng 16 problema agad. Ganito ba pag natanda na?

Napagtanto ko kung gaano akong ka-simple na tao.

Back to EX..

Lagi na siyang natawag. Sana ay gabayan siya ng Diyos dahil YFC president pa naman siya ng school nila. HS based ah. LAgi na din siyang nagsasabi ng fatal words.

Xa! bata pa ako at utu-uto. Lahat padin sa banda ay bitter sa mga EX!

Puno ng kapaitan ito.

Labels: , ,

August 19, 2007

Birthday blues

this was scribbled at 6:44 PM | |
Bukas ng 8:20 AM, birthday ko na. At sana, di na ako magising ng 11 o kaya 12 PM. Isa kasi akong "sleeping beauty". Ang sarili kong term na ibig sabihin ay takaw tulog. Simple lang akong tao. Simple lang din ang wish ko.

Tama bang sabihin ko na dito ang wish ko? Hmpf, sige na nga! Pinipilit mo ako eh!

Wish ko na sana maging ok na ang lahat.

May konti kasing gulo sa pagitan ni mama at kuya. At ang aking lovelife? Napaka-kumplikado. Kagabi, pinangako ko sa sarili ko na magbabago na ako. Sabi nga ni mak saakin, i never break my promises.

siguro nga i never break my promises kasi nangako ako kay Brean na di ko siya iiwan. Eh nung siya na ang nang-iwan, di ko padin siya maiwan kasi nga nangako nga ako di ba?

Mala Ella Enchanted ba ito? Ang kaibahan nga lang eh ako, di sinisira ang mga pangako, siya sumusunod sa mga utos. Tama nga ba? Di ko pa kasi napapanood yun. Naabutan ko lang sa cable tv yung pag nakanta na sila ng "Don't Go Breaking My Heart".

Ayoko sa lahat ay yung nagku-kwento ng problema ko. Kaso eto, alam kong makakabawa kung ilalagay sa post. Ang mga middle child nga ay mga PACIFIER. Mas lalong lumawak ang pang-unawa ko sa bagay-bagay. Neutral ako kay mama at kuya. Naiintindihan ko ang hinaing ng bawat isa. Di ko alam kung ano ang tamang gawin. Kinausap ko ng maayos at pinagalitan si kuya, nagbabakasakali na umayos na siya. Sa mga panahong ganito, lalo akong humihingi ng patnubay sa Diyos.

Usapang banda naman. Malapit na ang birthday ng banda. Sasali kami kung may battle na pwede. Minsan nanliliit ako. Ako lang kasi ang di nag-aral eh. Pero dapat panindigan ko ang choice ko. Miss ko na sila. Hehe. Eto ang isang bitter fact tungkol sa banda namin: 5 out of 6 saamin ang iniwan ng mga EX at ngayo'y bitter padin, kaya naisip ko ang isa pang pangalan: BITTER EXES. Hahahaha. Pag nawala pa ang banda ko, ewan ko na.

Labels: ,

August 17, 2007

Taya ako.

this was scribbled at 12:03 AM | |
1. favorite animal ko ang PENGUIN dahil alam nila ang meaning ng FIDELITY.

2. Naliligo ako nang naka-upo. oha, oha, bata ang dating.

3. pinili kong di mag-aral ngayong sem dahil sa contemplating thing ko.

4. Connected ang pangalan ko sa pink, ngunit kailanman ay di ko ito nagustuhan.

5. Mula pagkabata, natatakot akong bumaba sa MRT at LRT.
Kasi feeling ko, mashu-shoot ang paa ko dun sa maliit
na butas sa pagitan ng tren at floor. Kung anu man ang tawag dun.

6. Ako ay isang frustrated na majorette. Minsan naiisip ko sana sa isang public school
na lamang ako nag-arala para makasali sa isang marching band.

7. Ayoko ng ulan. dahil ang ibig sabihin ng ulan ay PALAKA. Ayoko ng palaka.

8. Ang body clock ko ay sanay nang matulog ng alas dos ng madaling araw at magising ng 11 o 12 ng tanghali.

Teka, 4 lang ang links ko. Pano naman yun? Bahala na. Siya, si Kuya Jordan, Noime at Arnel na lang. Tagged na ako ni potpot eh.

Labels:

August 16, 2007

Yes

this was scribbled at 7:48 PM | |
I'm a YES-girl and I'm not really proud of it.

Bakit ganun? Pag may nahingi saakin ng favor, di ako maka-hindi. Kahit mahirap yung pinagagawa. Kahit dapat di naman talaga. Kasi, tumatanaw ako ng utang na loob. Itinuro yun saakin ni inay. Na dapat suklian ko ang mabuting nagawa para sakin. Eh pano kung sobra na yung sukli?

Saka, masasabi ko na masyadong aktibo ang konsensya ko. Kasi, pag nangako o nagsabi ako sa isang tao na pupuntahan ko siya, tmutuloy padin ako kahit di ako pwede umalis ng bahay, baha o kaya naulan. Maraming beses ko na ginawa yun.

Pag nag-promise ako sa isang tao, ginagawa ko talaga.

Eto nga pala, ayoko nang ilagay sa aking post kaso nakakapagpabagabag (nabulol ka noh?). May isang lalaki na nagtanong kung pwede akong ligawan. Eh ayoko naman talaga magka-bf ngayon. Di ko naman masabi na friends na lamang kami. Haay.

Masyado na ba akong mabait?

Labels:

August 15, 2007

Walang bago

this was scribbled at 9:02 PM | |
Actually, ika-28 ko palang ito na post. Masaya naman ako at bago na ulit 'tong blog ko. Makalipas ng ilang panahon, napansin kong malaki na ang ipinagbago ko. Siguro sa itsura ngunit mas lalo na sa kaalaman sa buhay. Ganito pala pag tumatanda ka na, you gain wisdom.

Naiinis ako kasi ako ay may Canker Sore o sa tagalog, singaw. Nakagat ko kasi habang nakain ako ng chocolate. Hmpf, lagi naman.

Mababanas nanaman ako sa August 30. Intrams kasi ng akeeng alma mater. Syempre, magpupuntahan kaming mga alumni at alumnae. At pag nagkita, magtatanungan kung saan nag-aaral ang isa't isa. Di sa nahihiya akong sabihin na di ako nag-aaral ngayon (kasi ginusto ko naman), pero ilang beses ko iyon uulitin sa mga magtatanong saakin. Ang aking contemplation thing. Mahaba-habang kwento din yun.

Wala naman magandang nangyari saakin nitong mga nakaraang araw. Yun lang, 5 araw na lang bago mag-bertday. At holiday sa bertday ko. Who cares? Araw araw naman akong walang pasok. Hahaha.

Araw-araw ko din tinitira yung butterfinger sa aming ref. Kaya siguro antagal gumaling ng singaw ko. Lalo pang nasakit. Pero oks lang. Paubos naman na yung butterfinger eh! Haha.

Sabi nga ni Forrest Gump: "I'm not a smart man but I know what love is." Anung konek? Haha.

Labels:

August 14, 2007

nostalgia

this was scribbled at 9:03 PM | |
Waah. Nabasa ko kasi ang post ni Noime. Haay. Syempre, minsan gugustuhin mong merong na mag-tetext sa'yo matapos ang isang di magandang araw. Sisiguraduhin na ok ka, at pinaparamdam na mahal ka. Pak naman. tama na.

Syempre, minsan nami-miss ko si Brean. Bago ako matulog siya padin naiisip ko. Ayoko nang maging kami. Resepeto ko na lang sa sarili ko. Pero isa kasing GAGO si Brean. As in G-A-G-O.
Enough said.

Di ko kailangang magka-bf. Di naman requirement yun. Saka, singlehood is an intelligent choice.

Labels:

August 8, 2007

PENGUIN.

this was scribbled at 8:35 PM | |
gradweyt na ako.

hindi sa pag-aaral kundi "sa kanya".
salamat at tapos na ang paghihirap ko. Tama ang paniniwala ko na everything is a choice. pero meron namang mga pagkakataon na wala kang pagpipilian.

hindi masayang pahirapan ang sarili. mahirap. masakit. nakakatanga. nakaka-windang.
tama na siguro ang debosyon ko "sa kanya". tandaan kasi na napapagod din ang tao.

tama na ang drama. iniwan ko na ang nakaraang iyan kaninang umaga. hahaha. ang drama ko talaga.

nakalipas na ang 55 araw n 365 days kong bakasyon. bakasyon mula sa pag-aaral. napatunayan ko na tama lang ang desisyon ko na di mag-enrol sa makati med o perpz sa kursong nursing. ayoko.

mas nanaisin ko pa harapin ang mga special children at bigyan sila ng activities, o di kaya makapagpa-lakad o salita ng isang special child. iba kasi ang pakiramdam.

sa nalalapit kong pagiging disisais (16) anyos, babaguhin ko na ang buhay ko. mas lalo akong titino. di na ako magmumura (kaya ko ba yun?).

sino mang dumating na lablayp ay di ko seseryosohin. sabi ko kasi kay God na huwag muna ipadala ang tamang tao para saakin. pagka-gradweyt ko na lang sa kolehiyo. kaya alam ko na kng sino man ang dumating, ay hindi talaga si PENGUIN.

penguin ang itatawag ko sa THE ONE. bakit?
eh kasi, when penguins find their mates, they stay with them FOREVER. bute pa ang PENGUINS may FIDELITY. eh ang tao, naturingan na ngang may pinaka-mataas na intelligence, di pa alam ang FIDELITY.

nakakatawa noh?

Labels:

August 7, 2007

Nakapagtataka

this was scribbled at 9:52 PM | |
Lagi kong naiisip. Bakit may 3rd party? Bakit may babae? Bakit may nanlalalake? Bakit may mga manloloko?

Bakit naghahanap ka pa ng iba eh meron ka naman? Human nature na ba yun?

Ewan ko. Naiinis kasi ako sa mga manloloko. 2 timer. Cheater. Bakit ba nila ginagawa yun?
Ba't di kasi maisaksak sa utak ang FIDELITY. Bakit nambababae pa kung meron na, tas sasabihin, "Di ko naman sinasadya." tapos sa huli magsisisi.

Langya! Di sinasadya?! Anu yun?

Bakit ba ganun ang mga lalake? Naglipana na ang mga manloloko. Ang mga di makuntento sa isa.
Tapos eentra naman sa eksena ang mga kirida. Argh!

Labels: ,

August 1, 2007

Nakakalito

this was scribbled at 3:21 PM | |
Naranasan mo na ba yung di mo alam ang gagawin mo sa buhay mo? Yung meron kang choice pero di ka makapili? Yung minsan na batung-bato ka na, wala ka pa din magawa?

Naniniwala ako na "everything is a choice". Siguro sa ngayon. Pero sa dadating na panahon iyon pa kaya?

Masasabi ko na nalilito ako at nawawala. Kaya nga kasi ako di nag-enrol ngayong sem, ay dahil di ko pa talaga alam ang gusto ko sa buhay. Ayoko naman kasing pasukin ang isang bagay na pagsisisihan ko sa huli.

Na-late ako sa Makati Med. Sayang nga ang slot ko dun eh. Nag-test din ako ng nursing sa Perps. Kaso, naisip ko kung iyon ba talaga ang gusto ko? Sasaya ba ako doon? Sagot: Ewan.

Buo na ang loob kong maging Occupational Therapist. Sinabi ko na kay inay na gusto ko talaga yun. Kaso, nakokonsensya naman akong di mag-nursing. Naaalala ko yung sinabi ko nung graduation ko nung grade 6:

"Someday, when I grow up, I want to be an Occupational Therapist."

Gusto ko. Pero hindi buo ang loob ko. Nalilito ako. Sobrang nalilito.

Kakayanin ko ba ang O.T. kung yun ang kunin ko? Mahirap daw yun sabi ng kuya ko. O.T. din kasi siya eh.

EWAN.

Siguro isang araw, masasagot din ang tanong ko.

Ayoko muna pumasok sa 2nd sem. Bukod sa pagiging irreg, mahihirapan pa ako.

Labels: